همه میتر سند
همه میتر سند؛ اما من و تو
به چراغ و آب و آینه پیوستیم
و نترسیدیم
سخن از پیوند سست دو نام
و هم آغوشی در اوراق کهنه یک دفتر نیست
سخن از گیسوی خوشبخت منست
با شقایق های سوخته بوسه تو
وصمیمیت تن هامان؛در طراری
و در خشیدن عریانیمان
مثل فلس ماهی در آب
سخن از زندگی نقره ای آوازایست
که سحر گاهان فواره کوچک میخواند
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد